คุณูปการของนักวิทยาศาสตร์ระดับโลกนับแต่ โคเปอร์นิคัส กาลิเลโอ เป็นต้นมาที่ทำให้เราได้เข้าใจแง่มุมต่าง ๆของชีวิตที่ถูกต้องและเป็นจริงมากขึ้นนั่นคือโลกกลมและไม่ได้เป็นศูนย์กลางจักรวาลซึ่งเป็นรากฐานสำคัญที่ทำให้ การพัฒนาทฤษฎีของ นิวตันได้เกิดขึ้นและเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาเทคโนโลยีในชีวิตปัจจุบันอย่างมากมาย แต่สิ่งที่ต้องยอมรับและปฏิเสธไม่ได้ก็คือ แนวคิดแบบนิวตันนั้นมีข้อจำกัดอยู่ภายใต้เงื่อนไขบางประการที่เป็นเพียงเศษเสี้ยวของจักรวาล และไม่อาจข้ามเลยขอบเขตการอธิบายสรรพสิ่งในจักรวาล แบบจักรกล
แนวคิดแบบนิวตันได้แยกจิตออกจากวัตถุอย่างชัดเจน และเป็นความพยายามที่จะควบคุมตัวแปรทางจิตมิให้เข้ามาเกี่ยวข้องกับจักรกลของจักรวาล
ปัจจุบัน เป็นที่พิสูจน์และค้นพบในระดับหนึ่งแล้วว่า จิตมิอาจแยกออกจากวัตถุ กล่าวคือ สรรพสิ่งในจักรวาฬหาได้มีสภาพเป้นแต่เพียงสสารไม่ หากแต่มันมีสภาพกลับไปกลับมาระหว่างสสารกับพลังงานอย่างไม่หยุดนิ่งไม่แน่นอน ทำนายไม่ได้ นั่นคือฟิสิกส์ในระดับนิวเคลียร์และวิทยาศาสตร์ระดับควันตัมนั่นเอง เพียงแต่ว่า วิทยาศาสตร์ระดับนี้กลับมิได้รับความสนใจเท่าที่ควรในระบบการศึกษาบ้านเรา เป็นแต่เพียงการศึกษาของนักวิทยาศาสตร์ระดับสูง ซึ่งเป้นเรื่องที่น่าเสียดายดังนั้นหมวดวิชาวิทยาศาสตร์ โรงเรียนวัดบัวสุวรรณประดิษฐ์ จะได้ใช้พื้นที่เล็ก ๆ ตรงนี้ นำเสนอความรู้เรื่องวิทยาศาสตร์แนวใหม่สืบไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น